Dodenherdenking

Reeds menig jaar zo tegen mei

komen de beelden weer voorbij

uit eens, mijn kinderjaren

toen wij hier in ons Nederland in de omvattende wereldbrand

ook in die oorlog waren

 

ik was nog klein, begreep nog niet goed

wat oorlog is en met je doet

maar wel kon ik al weten

mijn ouders angst, hun zorg, verdriet

geen zicht op vrede in ’t verschiet

en soms zelfs suikerbieten eten

 

ook hoe de angst mijn ouderpaar

beslist het laatste oorlogsjaar

erg bezig heeft gehouden

vooral daar zij toen menigeen

van alle mensen om hen heen

niet op en top vertrouwden

 

ik zag en hoorde, in de lucht

veel vliegtuigen op hun vlucht

op weg naar verre oorden

waar ik als kind van nog geen tien

ooit wel een plaat van had gezien

maar weinig goeds van hoorde

 

mijn ouders keken ook omhoog

waar de massa vliegtuigen vloog

om, zoals mijn ouders zeiden

de vijand ondanks tegenstand

door het bombarderen van hun land

ons landje te bevrijden

 

ik zag als kind de massa aan

een vliegtuig naar beneden gaan

zo naar de aarde storten

wat voor bemanning en piloot

zo later bleek hun snelle dood

hun oorlogsstrijd bekortte

 

ik weet nog hoe de vrede kwam

de vijand, bang, de benen nam

mijn ouders en hun vreugde

ik hoorde namen van degeen

die in de oorlog iets gemeen

of helemaal niet deugde

 

toen was de oorlogstijd voorbij

men leefde op, men was weer vrij

vrij om te gaan, te praten

om alle soorten narigheid uit de lange oorlogstijd

snel achter zich te laten

 

wat rest is de herinnering

om hoe het al die jaren ging

de honger, angst, het lijden

daar denken wij vandaag weer aan

als wij bij de gedenkplaats staan

van hen die ons bevrijdden

 

een ieder die met grote moed

vol dapperheid het grootste goed

het eigen kostbaar leven

voor u, voor mij, voor iedereen

voor allemaal hierom ons heen

voor vrijheid heeft gegeven

 

straks staan wij bij hun monument

om in een stil en diep moment

te samen te beseffen

dat wij het door hun dapperheid

ons vrijheid al zo lange tijd

gewoon fantastisch treffen

                               Jaap Kramer

 

Vertel mij oude man

Vertel mij hoe de oorlog was

Vertel mij wat je weet

Vertel mij van die zware tijd

Waarin ons volk zo leed

Vertel mij van de razzia’s

En van de hongersnood

Vertel mij van het schrikbewind

Het lot van menig jood

Vertel mij hoe de dreiging hing

De angsten voor verraad

Vertel mij hoe het ’s avonds ging

Verboden op straat

Vertel mij alles alsjeblieft

Dat wat je ervan weet

Zodat ik doorvertellen kan

En men het nooit vergeet

                           Jaap Kramer

 

 

 

 

Herhaal het

Herhaal de verhalen, liefst talloze malen

Over honger, ellende en leed

Over hen die de vrede bij ons niet meer haalden

Door wat de agressor toen deed

Herhaal die verhalen, dus talloze malen

Zodat men ook nooit meer vergeet

Dat nooit in de toekomst zich dat mag herhalen

Wat nu nog wel iedereen weet

                                                Jaap Kramer