Onze ambassadeur Bas Ravenshorst interviewde voor ons Cor Wicherson, geboren december 1933. Hij was 6 jaar toen de oorlog uitbrak. Cor komt uit een groot gezin van zes kinderen, woonde destijds in Ommen, zijn ouders hadden een bakkerij die al jaren in de familie was.

'Ik kan mij nog herinneren dat ik samen met mijn broers op de Hardenbergerweg stond te kijken hoe de Duitse militairen Ommen kwamen binnen marcheren. Als kleine jongen van 6 jaar was dat een imposante verschijning. 

Op een gegeven moment werd er een Duitse soldaat, Hans Schofferneck (naam weet ik niet helemaal meer zeker), bij ons in huis ingekwartierd, als ik het mij goed kan herinneren had hij de rang van Feldwebel. Hij had helemaal niks met Adolf Hitler en zijn denkwijzen, maar hij moest. Hij kwam uit de omgeving van Berlijn en had een vrouw een twee kinderen. 

Als kleine jongen had ik toen ook veel last van bronchitis en volgens de huisarts was het raadzaam om dan elke dag een ei te eten. Maar dat was in die tijden niet zo makkelijk te krijgen. Toen Hans dit hoorde heeft hij geregeld dat via de veldkeuken elke dag een ei voor mij beschikbaar was. 

Mijn ouders hadden een bakkerij en hier werkte als bakkersknecht Gerrit van der Laan, ook wel Rooie Gerrit genoemd in de verzetsgroep waar hij actief was. De bakkersknecht had ook een kamer in het huis, en wel die tegen over die van Hans, de ingekwartierde Duitse soldaat. Gerrit had op zijn kamer een illegale radio waarmee hij naar de berichten luisterde op radio Oranje, en soms samen met Hans. 

Op een gegeven moment werd mijn vader gedwongen om te waken over de telefoonkabels die door de “Wolfskuil”, een bekende lokale plek, lagen. Gerrit kreeg hier hoogte van en vroeg of mijn vader een klein moment even de andere kant op wou kijken zodat men de kabels kon door knippen wat ook gebeurde. 

Hiervoor werd mijn vader opgepakt en naar Kamp Erica gestuurd, toen mijn moeder dit hoorde was ze helemaal overstuur en is dan ook gelijk naar de kamp commandant gegaan om te vragen of hij vrij gelaten kon worden omdat hij belangrijke taken in de bakkerij had. 

Uiteindelijk zijn ze tot een compromis gekomen met de belofte dat mijn vader op de verjaardag van Adolf Hitler krentenbollen zou gaan bakken. En dit is dan ook gebeurd. 

In de aanloop naar de bevrijding werd Hans, de ingekwartierde soldaat, steeds nerveuzer en vertelde dat de gehele familie dan ook moest gaan schuilen in de grote kelder onder de bakkerij. Op een gegeven moment was Hans weg. We hebben nooit meer wat van hem vernomen, dus we weten ook niet of hij de oorlog overleefd heeft. 

Toen de Canadezen Ommen binnen kwamen en ons bevrijden heerste overal blijdschap en euforie. 

Bronnen: www.oudommen.nl / www.oorlogsbronnen.nl

Dit verhaal hebben we ook op onze facebookpagina geplaatst. Zie hier de reacties op dit verhaal.