Steeds vaker krijgen wij herinneringen uit de Tweede Wereldoorlog uit overlevering, de groep mensen die deze periode zelf heeft meegemaakt wordt immers steeds kleiner. Zo ook van Beppie de Regter-Rijkers (1961). Wim Verbunt sprak met haar over de herinneringen van haar moeder Jo Soffers (1938).

Oma Soffers (1920) was getrouwd met Piet Soffers (1920), hij was schilder. Het gezin telde uiteindelijk negen kinderen. Aan het begin van de oorlog waren er twee kinderen: moeder Jo de oudste en oom Hennie. Zij woonden in de Kievitstraat in Breda, achter het spoor.

Beppie vertelt over de vlucht van Breda.
'Als mijn moeder het over de oorlog had dan werd vaak verteld over de vlucht uit Breda. In het begin van de oorlog moest er hals over kop geëvacueerd worden uit Breda want de Duitsers kwamen eraan. Oma, met moeder Jo aan de hand en broer Hennie in de kinderwagen, moest naar Nijmegen. Onderweg kregen ze vaak een blinddoek om vanwege de lijken die op straat lagen. Toen ze in Nijmegen aankwamen konden ze weer omdraaien want Breda was zonder slag of stoot ingenomen door de Duitsers. Het was veilig om weer terug te gaan. Dus hebben ze samen met de andere vluchtelingen de tocht weer gemaakt richting Breda. Meer weet Beppie er niet over te vertellen, alleen dat het hobbelige wegen waren'.

Over de keer dat opa bijna was opgepakt.
'Alle mannen moesten zich aanmelden voor de arbeitseinsatz, wie dat niet deed werd opgepakt. De Duitsers hielden overal huiszoekingen. Opa Piet had zich beneden in een kast verstopt. De Duitsers konden beneden niets vinden en gingen boven verder zoeken. Ondertussen vluchtte opa langs achteren via een garagebedrijf naar de Speelhuislaan. Hij is niet opgepakt en is de dans ontsprongen'.

Over het leven in de schuilkelder.
'Alles was op rantsoen, er was niet veel te eten. Het gebeurde wel eens, als je in de schuilkelder zat, dat er sneetjes brood werden uitgedeeld. Soms werd er een wedstrijdje gehouden om van plukjes brood zoveel mogelijk bolletjes te maken. Wie de meeste bolletjes had, had gewonnen. Het was een bezigheid en de bolletjes werden niet meteen opgegeten, je deed er zo langer over'.

Oma was een dappere sterke vrouw. Dat het een sterk geslacht is kun je wel zien aan bijgaande vijf generatie foto.
Vlnr: Oma Soffers 1920. Moeder Jo 1938. Dochter Beppie 1961. Kleindochter Sandra 1986. Achterkleindochter Narischa 2006

Bronnen:
www.bavel.info
www.nimh.nl

Dit verhaal hebben we ook op onze facebookpagina geplaatst. Zie hier de reacties op dit verhaal.